Een terugblik op het eerste half jaar van mijn Reis als de Held in mijn nieuwe carrière als ZZP-er waarbij ik pieken en dalen beleef.
In mijn vorige blog verwees ik al naar het model van de Reis van de Held als model voor de opbouw van het verhaal in de video voor de campagne van Start je Carrière-Uitzendbureau. Deze campagne was mijn eerste grote opdracht na de beslissing om mijn carrière te resetten en opnieuw op te starten. Maar met deze opdracht kwam ook voor mij veel samen en viel veel op zijn plek. De parallellen en metaforen waren alom aanwezig. Vandaar ook de titel van deze serie blogs.
‘Wees blij met wat je hebt en niet wat je mist.’
lesje nederigheid
Ik ben nu een half jaar verder en blik terug op wat ik heb geleerd. Om te beginnen heb ik een lesje nederigheid geleerd. Bewust heb ik van heel veel afstand gedaan. Maar juist met de motivatie om (geestelijke) ballast kwijt te raken. Voor mij geen gesprekken meer over personeel, de financiën, KPI’s, groeistrategie of managementtrajecten. Dat allemaal mis ik niet; het was brandstof voor mijn ego.
werkplezier
De bewuste keuze voor de terugkeer naar mijn oorspronkelijke passie moest werkplezier opleveren, een herstelde werk-privé balans en voldoende inkomen. En dat is gebeurd. Door de opdrachten die ik heb mogen uitvoeren, het vertrouwen dat mensen in mij hebben gesteld en de resultaten die ik behaald heb met de uitvoering van opdrachten. Mijn genomen beslissing is bevestigd: mijn passie is ook mijn talent, wat reden van bestaan geeft en mij daarin kan onderhouden. De sfeer in het gezin is onwijs verbeterd en de financiën zijn toereikend voor een tevreden leven. En daarvoor ben ik zeer dankbaar.
Jagen naar succes
Misschien ben ik ook wel bewust confrontaties uit de weg gegaan. Ik heb amper geacquireerd en heb veel vertrouwen gesteld in mezelf en mijn eigen kracht. Dat ik met een positieve en alerte open houding de juiste kansen herken die ik op mijn nieuwe reis tegenkom. Je kan zeggen, wat passief. Je kan zeggen: wat zweverig, je lot laten afhangen van de kosmos. Haha, maar weet je: ik was moe van jaren ambitieus jagen naar succes. Even pas op de plaats. En wat ik geleerd heb van het Reis van de Held-model, is dat de fasen van ontwikkeling zich toch wel aandienen. Dat is onvermijdelijk en wees je er maar beter bewust van.
Is dit alles
Maar is het ook genoeg? Kan ik hiermee nog lang doorgaan? Heb ik mijn hersteld ego voldoende onder controle? En denk ik aan wat Doe Maar ooit zong: Is dit alles, oeh hoe hoe hoe? In welke fase ben ik op mijn reis? Ik neem je mee met het beknopt reisverslag hieronder.
1. De Proloog
Dit is de onbewuste voorbereiding op het avontuur. Alles wat ik aan ervaringen heb opgedaan en geleerd neem ik mee naar fase 2. Ik ben onbewust zoekende. Vaak zie je deze fase aan het eind van de reis terugkomen in de Epiloog. Helaas is het zo, dat je dat pas ontdekt áls je bent aangekomen bij het epiloog en je terugkijkt en beseft dát je reis ten einde is.
2. De Oproep tot het Avontuur
Het is de drempel naar de actie. Ik voel de noodzaak van binnenuit en krijg de impuls van buitenaf, wat onmiskenbaar oproept tot actie en verandering. Ik verkoop mijn aandelen aan mijn partner, neem afstand van mijn rol als eigenaar en leidinggevende en wordt ZZP. Het leven zal niet meer zo zijn als het was…
3. Weerstand tegen Verandering
Het is menselijk om weerstand te voelen bij verandering. Fase is 3 is ook de fase van opbouw. De paradox is het besef dat je dit doet door iets anders af te breken. Uiteraard gaat het niet over één nacht ijs om de voormalige zakelijke omgeving om te ruilen voor een nieuwe. Wonderbaarlijk ging dit gepaard met een fysieke verhuizing van het voormalige bedrijf en de start van mijn kantoor daarbinnen. Een plek waar ik voortaan naartoe fiets. Ja, ook als het flink waait of regent.