Zoeken...

Hardlopen en volhouden

Bij ondernemen heb je conditie en uithoudingsvermogen nodig. Maak je gebruik van de juiste gear en ontwikkel je skills. Verander je soms van route en heb je weleens te maken met tegenwind. Een verhaal over doorgaan, volhouden en de parallellen met het hardlopen.

 

Tiener

30 jaar geleden word ik geregeld achternagezeten door bullies uit mijn klas maar als ik hard ren, kan ik ze voorblijven en krijgen ze me niet te pakken. Dus ga ik op atletiek.

 

Tijdens de atletieklessen en wedstrijden is mijn tactiek om te ontdekken wie de snelste is. Ik bestudeer hen. Hoe doen ze dat: winnen? Wat is hun werkwijze? Het woord strategie ken ik nog niet. Maar mijn truc is om tijdens het hardlopen vlak achter ze te blijven om vervolgens vlak voor de finish ze proberen voorbij te gaan. En dat lukt, meestal.

 

40+

Een man hoeft tot zijn 40ste eigenlijk niet zoveel aan zijn conditie te doen. De dynamiek van het werken, een jong gezin, zijn natuurlijke drijfveren en driften houden hem vanzelf al fit. Maar na je 40ste gaat het hard achteruit met je conditie als je er niet iets aan doet.
In 2017 ben ik 42 en start dankzij een fusie een nieuw bedrijf met een ambitieuze compagnon. Iemand waar ik veel respect voor heb. Hij heeft al veel mooie dingen gemaakt en gedaan gedurende zijn loopbaan. Zijn netwerk is groot en ik merk dat mensen respect voor hem hebben.

 

Om het ondernemen vol te houden, om mijn compagnon bij te benen vind ik het nodig om aan mijn conditie en uithoudingsvermogen te werken. Ik besluit om het hardlopen weer op te pakken. Ik stel mezelf tot doel om na een jaar 10 km aaneengesloten te kunnen rennen.

 

Kapot

Dan begin ik. Ik loop niet elke week want het zit niet direct in in mijn ritme. Het komt me niet altijd lekker uit. En ik begin op oude sneakers. Die lopen niet zo lekker. En welke route neem ik? Kan ik het wel aan? Ik merk na de eerste keer hardlopen, en dan hebben we het over slechts 2 km, dat ik doodop ben. Helemaal kapot. Dit is niet leuk. Nee, echt niet. Maar de noodzaak om een betere conditie op te bouwen is me dan pijnlijk duidelijk geworden. Wil ik 10 km kunnen hardlopen, in één ruk door, is er werk aan de winkel.

 

Vragen

Mijn stiefvader is lang atletiektrainer geweest en heeft zelfs meerdere marathons gelopen. Hij is de juiste persoon om te vragen hoe ik mezelf het beste kan trainen in het hardlopen. Nou en vragen heb ik. Waar kan ik allemaal op letten; welke kleding kun je het beste dragen; zijn mijn schoenen wel goed; wat is een goede warming-up; hoe bevorder ik mijn prestaties, etc. Geduldig geeft hij antwoord op al mijn vragen. En hij geeft me meer. 2 van die malle maillots, running tights, die je benen warm houden, goed ademen en geen wrijving veroorzaken. Daar zou ik zelf nooit aan denken. Bij hem kan ik regelmatig terecht om de voortgang te bespreken. Ronduit geweldig om er met iemand over te kunnen sparren.

Statistieken

Om mijn voortgang te kunnen meten probeer ik verschillende apps. Runkeeper is de app voor mij. Het meet echt alles. En heeft een mooie grafische weergave, vind ik ook belangrijk. Het laat mooi op een plattegrond zien welke rondjes je loopt, je kan foto’s toevoegen, het geeft gemiddelden weer van snelheid per km, per uur, hoeveel stappen je zet, wat je hartslag is, tijdens welk weer je loopt en hoe hoog je stijgt. Wauw.

 

Maar goed. Wekelijks rennen. Steeds een stukje verder, steeds een beetje sneller. Ik ontdek mijn eigen ritme en tempo van hardlopen. De zondagmiddag, een uur of twee na het ontbijt. Steeds ergens anders, want ik wil wel nieuwe plekken ontdekken. Waar loop ik het liefst?

 

Werkvloer

Op de werkvloer raak ik in gesprek met collega’s over hardlopen. Meerdere mensen blijken regelmatig hard te lopen en we besluiten ons in te schrijven voor een 7 km run in mei om de Zevenhuizerplas in Rotterdam. We trainen samen en delen prestaties in een Whatsappgroep. Er worden doelen gesteld en maken berekeningen over het tempo om een bepaald resultaat te bereiken. Leuk hieraan is te zien met wie je je kan meten. Wie net zo fanatiek is en wie minder.

 

Trots

Trots op de wekelijks behaalde prestaties en geboekte vooruitgangen deel ik geregeld een update op social media. Leuke reacties krijg ik daarop en ontdek medestanders. Ik besef dat ik best aardig kan hardlopen en dat mensen me complimenteren. Dat sterkt me om door te gaan. Met het clubje collega’s doen we de 7 km run. Dat is een leuke activiteit en zorgt voor prettige onderlinge verbinding. Het is een mooie dag en het rennen gaat lekker en eigenlijk best gemakkelijk.

Doel

Na de 7 km run wordt direct een nieuw doel gesteld: 10 december 2018, de Rotterdamse Bruggenloop. 15 km over 6 bruggen en met grote kans op winterse buien. Maar hé, als je 7 km kan, dan moet dit na 7 maanden doorlopen ook wel lukken. Een kwestie van steeds verder gaan, steeds een kilometer erbij; gewoon doen en doorzetten. Het ultieme doel wordt bijgesteld. Ik dacht dat 10 km mijn grens was maar word nu met eigen instemming verlegd naar 15 km.

 

Moe

Dus daar ga ik dan. Wekelijks loop ik steeds een kilometer verder. Ik stel me open voor de uitdaging maar het valt me tegen. Het hardlopen wordt eentonig en duurt met elke kilometer erbij uiteraard ook steeds langer. Saai. Mijn energie loopt terug en ik haal geen persoonlijke records meer. Ik kom steeds moe thuis na het hardlopen. Stiekem sla ik wel eens weekje over. Ik heb af en toe helemaal geen zin meer. En op het werk is het net zo…

 

Duitsland

Met mijn vrouw en zoon gaan we 3 weken kamperend door Duitsland naar Praag, waar we een weekje Airbnb-en en dan via Polen weer kamperend terug naar Rotterdam. Uiteraard gaan de hardloopschoenen mee. Hardlopen op steeds een andere plek is fijn, want dan zie je nog eens wat. In de eerste week is het weer wisselvallig. Maar toch wil ik er hardlopen. Daar in die Duitse bossen gebeurt het. De camping ligt in heuvelachtig gebied waardoor ik eerst flink omhoog moet om verder te kunnen. Het weer is drukkend benauwd. Eenmaal boven, ben ik kapot. Buiten adem. Ik moet even bijkomen. En dan weer door want ik ben aan het trainen voor de 15 km.

 

Na een poosje begint het te spetteren. Dat is best lekker en zorgt voor verkoeling. Het gaat steeds harder regenen. Zelfs zo hard dat ik niet mijn route kan voortzetten en het beter is om terug te keren. Ik ben midden in het een donker woud ver weg van Nederland, van de camping, van mijn gezin. Maar er is maar 1 bospad. En er lijkt geen kortere weg terug te zijn. Vol adrenaline en bovengemiddeld snel ren ik door de modder zoekend naar een paadje waarmee ik sneller terug kan naar de camping. Tot overmaat van ramp gaat de batterij van mijn telefoon leeg, waardoor de run nutteloos wordt, want de resultaten worden niet geregistreerd. Maar sta ik ook zonder GPS.

 

Verdwaald

Nu ben ik officieel verdwaald. Het gaat nog harder regenen. Maar nu echt hard. Op de bospaadjes stroomt het modderige regenwater zo mijn schoenen in. Plots zie ik een weggetje, steil naar beneden, waardoor ik snel terug ben op de camping. Het weggetje wordt een paadje door prikkelbosjes en loopt dood bij een hek tussen dichte bebossing. Het is verschrikkelijk. Zeiknat loop ik de hele weg terug. Eenmaal bij de camping is het weer droog. Zul je net zien. Ik heb het helemaal gehad.

 

Harder

‘s-Avonds, warm gedoucht, gegeten en gedronken, lijkt het allemaal zo erg niet meer. Kan ik hier niet tegen? Is dit nu echt zo erg? Ik verman mezelf en wil niet opgeven. Vaak denk ik dan aan het liedje van Bløf: Harder dan ik hebben kan. En zo is het nu ook weer. Je moet toch door. Ik vind dat ik de 15 km moet kunnen halen. Me niet moet laten kennen. Man up! Maar niet meer tijdens de vakantie.

 

In de maand september ren ik 16 km; steeds breek ik mijn rondje eerder af. In oktober ren ik in totaal 30 km, steeds een steady rondje van 10 km. Ontdek ik dat ik parcours van een jaar geleden nu makkelijker loop. Zet ik nieuwe tussentijdse resultaten in om me aan te sporen. Probeer ik bekende routes steeds sneller te rennen. Luister ik naar luisterboeken over succesvol management en leiderschap in plaats van naar muziek. Het wordt al met al één grote mentale training. Ik zal 10 december laten zien dat ik de Bruggenloop kan rennen. En ga ik in één keer van 10 naar 15 km. En loop dat in november zelfs twee keer. Ik ben er klaar voor.

 

Record

De week voor de wedstrijd verbreek ik mijn persoonlijke record en loop de 15 km met veel plezier en gemak. Zelfs 4 minuten sneller dan de week ervoor. Mijn doel is gehaald. Alhoewel de wedstrijd nog moet plaatsvinden.

 

Op de dag van de wedstrijd valt er een flink pak sneeuw. Op het laatste moment wordt de Rotterdamse Bruggenloop gecanceld.

Doorgaan

Maar het maakt me niets uit, ik heb mezelf al bewezen dat ik 15 km kan hardlopen. Bijkomend voordeel van mijn training is dat ik de tijd heb kunnen nemen om goed naar de luisterboeken te luisteren. Door het hardlopen ben ik lichamelijk en geestelijk sterker geworden en kan ik het ondernemen volouden.

 

In 2019 is de herkansing en loop ik alsnog de Bruggenloop.

 

En nog steeds ren ik bijna elke week 5 tot 10 km. Een afstand die goed bij me past. Het oorspronkelijke doel om mijn conditie en uithoudingsvermogen te trainen om vooral het ondernemen vol te houden is nog altijd actueel. Elke week zijn er uitdagingen waarbij ik mijn tanden op elkaar zet en gewoon doorga.

reageer

Vorige
Volgende